Bu sabah şahane bir yağmura yakalandık...sevgili anlatmış...evden çıkıp vapura yetişmek üzere koşarken yolun ortalarında bir yerlerde artık yürüyemeyeceğimize kanaat getirdik..sevgili bakkalın önüne ben de nedense az aşağıda bir saçak altına sığındım...10 dakika kadar sonra dinmeyen yağmur ve kaçan vapura ahlanırken birilerinin bana seslendiğini duydum..kafamı kaldırdığımda karşı köşün en üst katından..muhtemel bir karı koca çift bana "şemsiye ister misin ?" diye soruyordu...etrafıma bakındım benden başkası yoktu..bana soruyorlardı..tanımadığım bir adam ve kadın..camdan sarkmış bana şemsiye vermeye çalışıyorlardı..."hemen gel kapıya verelim" dediler...sevgiliyi aradı gözlerim..baktım çöp torbalarından bize yağmurluk yapıyor..seslendim..."sevgili yağmurluk yapmış bize...sağolun varolun..iyi ki var sizin gibi insanlar" diye..pek mutlu oldum...kendi kendime" Komşuluk ölmemiş" dedim..halbuki öldü diyorlardı dedim...iyi ki ada hayatını tercih etmişiz dedim...iyi ki böyle mutlulukları yaşayabiliyoruz hala dedim..dedim de dedim...sevgiliye anlattım...kah güle kah kahkaha ata aşağıdaki kahveye gittik..sıcak birer çay içmeye..kaçan vapurun yerine yenisi beklerken..ama mutlu..ama keyifli...
No comments:
Post a Comment